Живу, как пращуры мои
С утра надеюсь на удачу
Хочу в лесу найти грибы
Орехи, ягоды в придачу
На берегу реки крутом
Почуяв в жилах мощь былую
На мелководье окуньков
Всегда на удочку ловлю я
Как первобытный человек,
Несу дары в свою «пещеру».
А здесь гремит-грохочет век
Который от болезней серый
И на пределах всей Земли
Такой затравленный, забитый
Живу, как пращуры мои
От неприятностей укрытый
Жыву, як прашчуры жылі,
Чакаю ранішнюю ўдачу:
Арэхаў жменю у галлі,
Грыбоў і ягад у прыдачу.
На бераг стромісты прыйшоў,
Пачуўшы ў жылах моц былую.
На мелкаводдзі на язёў
Заўзята з вудаю палюю.
Як першабытны чалавек,
Нясу дары ў сваю «пячору».
А дзесь грыміць-грукоча век
Ад хімадышкі сцяты, хворы.
Паўсюд прысутны на зямлі,
Ён уладарны, зацкаваны.
Жыву, як прашчуры жылі, —
Ад навальніц жыцця схаваны