На двары шшарэла. А шалёны вецер
На слупах затузаў ржавыя драты,
Пэўна, навальніца сапсуе ўвесь вечар,
Трэба йсці ў хату, бо чакаеш ты.
Гром па небе вэдзгаў грукатам асіплым,
Распароў касматыя хмары незнарок -
Папляліся рагі сваім шляхам звыклым,
Па шалёўцы хаты - на стары парог.
Гром знямог,зайшоўся, пэльнуў без маланкі,
Толькі скаланула шыбы ў вакне.
Нецвярозым крокам я падаўся з ганку,
Каб ты, брат, не выпіў чаркі без мяне.