На золаку

Аб нечым на золаку шэпча асока
I гоманам поу’нiцца лес…
А бусел плануе высока-высока,
Як быццам на хмару залез.

Туман асядае у’ балотныя воды,
На купiны, кублы птушын…
I золак Палесся, як подых Прыроды,
Злiваецца у’ песню душы.
  (бел.)