Растапырыў лапы
Дуб каля сасны,
Жалуды-зярняты,
Быццам, кутасы
На канцах галінак
Дзіўна так вісяць,
Мкнуцца на хвілінку
Шышкі пачапаць.
А сярдзіты вецер,
Сцяўшы зубы, ныў-
Бо для іх сустрэчы
Час не наступіў.
Вось шшарэла.Вечар
У шыпулькі прэ,
Раздзёр вочы вецер
У здранцвелым сне.
І цікуе ўвішны
Вецер з-за галля,
Як чапае шышкі
Жолуд спакваля.