Хваля

 
    Над морам вецер свішча злосна,
    Бунтуе хваляў мерны ход.
    Як маякі, у дзюнах сосны
    Няўхільна ззяюць цэлы год.

    Там хваля з небам у абдымку,
    Не распазнаць, дзе далягляд,
    Бяжыць на бераг, без прыпынку,
    Ды толькі бераг ёй не рад.

    Яна бяжыць з маркотным гулам,
    Зрывае пену з грабянёў
    І на пясок вільготны, чулы,
    Прыляжа ў стоме, без слядоў.

    Абдыме бераг, пацалуе,
    Неўпрыцям сыйдзе ў Вечны сон...
    Бяжыць яшчэ адна, ды тую,
    Суніме ўраз зацяты звон.

    Зайдуцца чайкі немым крыкам,
    Застыне ў роспачы прыбой,
    Тугу, у дзюнах, сосны ціха
    Засцяць бурштынавай слязой.
 
     Лета 2014. Рыжскае ўзмор'е.