Ло

Станислав Кай
Шла,
каблучками
мерно цокала,
стройна,
должно быть,
влюблена,
юна,как та,
что у Набокова,
а с виду
- ангел!
Не грешна?..

Шальная и
зеленоглазая,
загаром
чуть обожжена!
Прости,
Господь,
смотрю -
не сглазить бы!
При чём тут
бес и седина?

Шла,
каблучками
мерно цокала,
себя,
как пёрышко,
несла,
а все вокруг
во след
лишь охали:
так красотой
была сильна!

Хменьная и
золотовласая!
Хандрою
не заражена,
ведь с ходу видно -
девка счастлива:
быть таковою
рождена!

Шла,
каблучками
мерно цокала:
мне не подруга,
не жена,
мечта поэта
томноокая,
жаль,
между нами
лет стена!
_______ _______ _______
Станислав Кай