Любімым поглядам крану тваю шчаку
І раптам зразумею - усё дарэмна!
Кладзеш ты лёд ў пяшчотную руку
І погляд шэранню пакрыецца імгненна.
На скрыжаванні дзён пачуцці прыбяру,
Сляды сустрэч змяту, як тыя крошкі...
Ды хіліць вецер да вады вярбу,
А неба ўспамінае сінь валошкі.