Ворона и Лисица... в кавказском варианте

Шаули
Э-э,
паслушай басна, панымаешь, -
каторы, ара, ты нэ знаешь:

варона дэрэва сыдэль
ы в рот харошы сыр ымэль.
Ы толка кушат он сабралса, –
лыса галодны паказалса,
каторы  волка  дома быль
ы с ным кумыс ы водка пыль,
а  толка волк – бальшой шакал, –
закуска кушат нэ даваль,
хот был у ных бальшой лубов,
он пажалэль кусочык плов.
Лыса был хытры абармот
ы стал варона залыват
смэшной пахабны анэкдот.
Дурной варона хахаталь
да слоз ы да бальшой  ыкота
ы, панымаыш, выпаль сыр
ыз клува.  Нэт, пардон, ыз рота!
Лыса был хытры: сыр хваталь
ы в лэс дрымучы убэгаль!
Варона в крык:
– Нэ интэрэсна!
Такой канэц я нэ гатова!
Спрасы у дэдушка Крылова:
далжна сначала спэть я пэсня! 
Лыса Варона атвычаыт:
– Зачэм Крылова? Он нэ знаыт,
што ты, Варон, такой дэбыл!
Другое врэмя наступыл! )))

Марал такой:
кагда какой-та абармот
звэздыт  пахабны анэкдот,
нэ слушай ы нэ смэйса многа, –
пахабнык нэ баыцца Бога:
ыму плэват на всэ грэхы, –
он стыбрыт всо... пад  хы-хы-хы! )))