Лiса забiтая ў машыне
людзей, што любяць паляваць…
I мы на беразе – не з iмi,
мы проста любiм пагуляць
Па лесе восеньскiм прыгожым,
дзе фарбы радуюць душу:
Ад захаплення днём пагожым
аж дух займае! Я пiшу,
А ты, закiнуўшы вудзiла,
глядзiш на жоўты паплавок:
Ён скача… знiк… ты цягнеш – дзiва:
падскочыў з рэчкi акунёк!
Вяртлявы, спрытны – ён не ўцямiць,
чаму папаўся на кручок:
Чарвя хапаў – быў мудры самы,
а аказаўся – дурачок!
Ты дурня выпусцiў на волю:
вiльнуў ен хвосцiкам – i знiк…
Ля рэчкi ўвосень на прыволлi
да вуснаў ты маiх прынiк...
2.10. 2005