Радасць кудысьці збегла,
Радасці больш няма.
Вершы чытаю бегла,
Бо на душы – зіма.
Бачу радкі вачыма,
Толькі дарма гляджу:
Розум мой (малайчына!)
Пабудаваў мяжу.
Там, за мяжою сэнсу,
Іншы жыве паэт.
Ён да вышынь не рвецца,
Песні свае пяе.
Ён не злуецца ўпотай,
Ён не смяецца ўслед.
Проста сваёй работай
Ціха жыве паэт.
06.02.2015