Восень сее праз сіта нудны дождж у палях,
І ў тумане размытым ледзь чарнеецца шлях.
Адзінока і ціха ў палетках нямых,
Жураўліныя крыкі не трывожаць больш іх.
Апусцела ў лузе: мокне голы хмызняк,
Паасядалі стогі, пахнуць травы не так.
Мокры вецер, набухлы, ловіць сырасць лагчын,
І дажджлівая восень поіць хмары ўначы.
Падкрадаецца вечар - і размыты бальшак,
Палявыя дарогі не збярэ аніяк.
Хмарны дзень адыходзіць, тугою кране,
І журботна на сэрцы, і радасна мне.