Многа год мінула з той пары,
Калі бомбы ўзбуралі нашу глебу.
Цяпер у полі працуюць трактары,
І самалёты мірна лётаюць па небу.
У гэтым свеце ўсё адносна,
Семдзесят год - хіба гэта шмат?
Пралятаюць хутка вёсны,
Калі па людзях не страляе аўтамат,
Але і памятаваць вельмі трэба,
Не забываць тых жудасных часоў.
Каб мірнае было заўсёды неба,
Ўспамінаць часцей загінуўшых байцоў.
Аддаць павагу трэба мёртвым,
А аб жывых клапоціцца шчырэй,
Сардэчнае цяпло дарыць як родным,
Насустрач душу разгарнуць шырэй!