Зорачку знiму з начнога неба.
Легкую i светлую такую.
Мне, па-праўдзе, вельмі мала трэба,-
Каб ты ведала, як я сумую.
Зорачку знiму з начнога неба.
Адагрэю сэрцам. Прыласкаю.
Мне сягодня вельмi мала трэба,-
Каб ты ведала, як я тябе кахаю.
Зорачку знiму з начнога неба,
Каб з рамонкамi ў вяночак сплесцi.
Мне сягодня вельмi мала трэба,-
Ведаць, што ты есць на свеце дзесьцi.