па-беларуску
Блакітнае неба, якая мне справа
навошта хаваеш ад зорак мяне?
Навошта мне зоркі наўмысна схавала?
Хіба ж я не бачу дарогу ў святле?
У кожным люстэрку не столькі навіны,
наколькі нагода пра шкоду ў жыцці.
Пашкодзіць заўсёды лягчэй праз звыш шчырасць.
Ды й праўды не знойдзеш з суцэльнай хлусні.
Зваротная памяць не лепей люстэрка.
У ёй добра бачна амаль што усё.
Але вось, блакітнае неба, паверыш?
Праз мову, другую, не блытаеш бок.
Як пойдзеш направа, кранеш левым бокам
Узнімецца твар на цябе паглядзець....,
саб'еш на нагах і драўляныя боты.
Мне мой капялюш каб свой погляд займець.