Точка кипения

Я параўнаю сёння Беларусь з гандлёвай сеткаю ілжы... ці лажы, некалі што напаткала нас... і дражніць, дражніць... Чакае, мабыць, злосці ў адказ. А мы маўчым, як жабракі з царкоўнага дзядзінца. Так , братцы, нам да шчасьця не прабіцца! Не можам вымавіць ні слова мы... ні куляю, ні беларускай, нават, Моваю. Ну і даколе, зноў пытаю я? Калі ўжо кожны мозг так патрабуе Волі... Нам дастаткова ўжо ўнутранага болю! Крыві краіна нашай мо жадае? Дык , атрымае! Праўда, атрымае! Яна ўжо, бачу, закіпае ...