Я так хачу пайсці туды,
У казачныя мроі тыя,
Дзе хутка не ляцяць гады,
І мы з табою маладыя,
Дзе п'юць празрыстую ваду
Юнацтва нашага світанкі,
Мне кветкі ў цяжкую касу
Ўплятаюць сонечныя ранкі,
Плывуць аблокі над зямлёй,
Як незвычайныя істоты,
За імі сочым мы з табой,
Шлём небу тайныя звароты,
Адчуем,як упешыню,
Усіх пацалункаў асалоду,
Пачуццяў нашых глыбіню,
У сэрцах радасць і лагоду.
Мяне спытаеце сябры,
Ці аб пражытым я сумую,
Калі б вярнуліся гады,
Ці ўстала б зноў на сцежку тую?
Свёй сцяжынкаю пайшла б.
Навошта выбіраць другія?
А гэта...проста зноў зайшла
Да мяне ў госці настальгія.