Teodor Ziomek (ur. 1874 w Skierniewicach, zm. 4 lutego 1937 w Warszawie) – polski malarz.
Ucz;szcza; do Szko;y Rysunkowej w Warszawie, jego wyk;adowcami byli Wojciech Gerson i Adam Badowski, po jej uko;czeniu w 1897 nauk; kontynuowa; na Akademii Sztuk Pi;knych w Krakowie pod kierunkiem Leona Wycz;;kowskiego. Ju; w czasie krakowskich studi;w bra; udzia; w wystawach (m.in. 1897, 1899), na kt;rych jego prace by;y wielokrotnie nagradzane. Do Warszawy powr;ci; w 1905, ale cz;sto podr;;owa; po kraju i Europie aby malowa;. Nale;a; do Towarzystwa Artyst;w Polskich „Sztuka” oraz dzia;aj;cego od 1908 do 1919 w Warszawie Stowarzyszenia Artyst;w Od;am. Ponadto nale;a; lub wsp;;pracowa; ze stowarzyszeniami Pro Arte, Mazovia i Ko;em Marynist;w Polskich. Wielokrotnie wystawia; swoje prace m.in. 1905, 1911, 1928, 1929. Od 1908 przez dziewi;; lat stale wsp;;pracowa; jako ilustrator z miesi;cznikiem literacko-artystycznym „Sfinks”. Spoczywa na warszawskim Cmentarzu Pow;zkowskim (kw. 284 wprost).
Obrazy Teodora Ziomka przedstawiaj; pejza;e ziem polskich, cz;sto zamglone w czym mo;na pozna; szko;; Jana Stanis;awskiego. Malarz cz;sto udawa; si; w plener nad Ba;tyk i Morze Czarne, gdzie malowa; wybrze;e i sceny rodzajowe zwi;zane z tematyk; marynistyczn;. Obszerny dorobek znajduje si; w kolekcjach polskich muze;w, a tak;e w zbiorach prywatnych.