дайце мне крылы
я птушкай высока
з мора свайго
увысь палячу
мне рыбы абрыдлі
якія навокал
плывуць у сваім
касяку
вада мне абрыдла
маўклівая пастка
якая заперла
нібы ў ціскі
усе б прамяняў
на свабоду
ад шчасця
якое мне нараклі
ляцець бы высока
да сонейка промняў
ды больш
галавы не згінаць
ад цяжасці
іхніх законаў
спіны не
ламаць