нас ноч накрые сваёй коўдрай
і мы пад ёю, як раней,
пачнем пісаць дзяўчынкам вершы...
якіх ніколі не дашлем!:)
бо гэта ж чыстае каханне,
ні які там дзіцячы сад!
дзяўчынкі ж, могуць пасмяяцца -
усе пачуцці растаптаць!
і будзе вельмі нам агідна,
бо мы ж любілі, як маглі!
але ж, іх вабяць больш асілкі
чым проста, шэранькія мы...