Прыгожая, прыгожая дзяўчына,
ў тваіх вачах зялёных я тану.
Ў іх бачу я ласкавую айчыну,
ў іх бачу я далёкую вясну.
Бывае: неба хмары закрываюць -
ні месяца, ні сонца не відаць...
Ў душы ж заўсёды мілы вочы ззяюць -
і гэта ёсць святая благадаць.
Вясновая маланка-грамавіца
ў асенні дзень знянацку увайшла... -
І мне да скону за цябе маліцца,
што ты была, ў маім жыцці была(!).
Лёс, мой добры лёс
тваё каханне мне прынёс.
Лёс, мой добры лёс
тваё каханне мне прынёс!