"Час пяском выцякае з далоняў..." Лілія Юшкова
пераклад на беларускую мову Марыны Ўлада-Верасень
Абляцела лістота ўся з кленаў
І бярозкі сукенкі знялі.
А яшчэ толькі ўчора натхнёна,
Шапатліва бяседы вялі.
Час пяском выцякае з далоняў…
Не спыніць, не вярнуць яго зноў –
Гэта толькі бярозкам ды клёнам
Зноўку ўвесну даруюць любоў.
Кожны год памнажае маршчыны,
Ўсе больш цяжка і крыўды трываць,
Ўсё часцей маладыя мужчыны
Неяк скрозь, раўнадушна глядзяць.
А было ж бесклапотна і лёгка!
І, лунала, спявала душа –
Грацыёзнай, імклівай паходкай,
У юнацтва шчаслівая йшла!
Маё сэрца наіўна спявала,
Расхінуўшы душу для людзей,
Упрыгожыць вясёлкай жадала
Шэрасць будняў і цемры начэй.
Многа летаў прайшло, многа вёснаў
Я наіўная, хоць не юна…
За плячыма халодная восень,
І цярушыць, і сыпле зіма…
Толькі сэрцам расхрыстаным насцеж
Я магу зразумець і прыняць
І, надзейнасць Сяброўства, як шчасце,
І, Вялікасць Любові пазнаць.
07.01.2012
Время, время - песком из ладоней
Лилия Юшкова
http://www.stihi.ru/2012/01/07/10343
Облетели все листья у клёна
И берёзка дрожит на ветру,
А недавно, в наряде зелёном
Шелестели листвой поутру.
Время, время, песком из ладоней
Утекло… Не вернуть его вспять -
Это только берёзы да клёны
По весне зеленеют опять.
Каждый год добавляет морщинки,
Тяжелее нести груз обид.
И уже незнакомый мужчина
Равнодушно при встрече глядит…
А ведь было легко и беспечно
И, походкой летящей, вперёд
Шла без устали. Думала, вечно
Будет юности длиться полёт…
Сердце песни наивные пело
И, с открытой душой для людей,
Я раскрасить цветами хотела
Серость буден и темень ночей.
Много лет утекло, много вёсен -
Я наивна, хотя не юна …
За плечами холодная осень
И порошею сыплет зима.
Только всё же, открытой для счастья,
Я готова понять и принять
И сердечное в дружбе участье,
И великой любви благодать!
7 января 2012г.