13. 11. 2015

Залье дажджом мне сорам... пакуль я лужыны прайду, пакуль прасохну... раз чарговы... жыццё і пройдзе... трэба парасон... ці мары мне вярнуць у жыццё ўзнёслыя... Без мар мне аніяк : здароўе хліпкае і ў мазгах бардак, няма бо яснасці ... як мне вярнуць жыццю свайму былую якасць. Ні праца, ні стасункі не бароняць ад думак цяжкіх перасьпелых гронак. Патрэбна нейкі крок рабіць у пэўным накірунку. І ведаю куды мне ісці... але пакуль баюся ... не бачу шмат каго на тым баку... Такія , як і я вакол...сляпыя