На першай лаўцы ў партэры сядзіць эліта беларуская , мо так яно і трэба... Ідзе спектакль, на сцэне мы, народ- жабрак... мазгоў у нас нямерана , і што не так? Калі не можам зарабіць на пражыццё, то , мабыць , кепскія законы... І шмат гадоў... І скончыўся запас трываласці ... ўчора... А сёння зноў зачынена акно, задраены ўсе люкі... і падполы...
Хадземце, людзі , у дзверы! Ключы ў кішэні вашай бо! Усё атрымаецца! Я веру!