Ковранах хаьдда цхьа гIаргIули

Марина Ахмедова-Колюбакина
* * *

Ковранах хаьдда цхьа гIаргIули
Геннара кхойкхуш ю соьга,
Берийнчух цIеначу гIайгIанийн
Бала цу озаца бегош.

Хьаннаш а таьIна ю, гуьйренан
Хебаршка озийна ерриш,
Дорцаша енйолчу кхоьлана
Къаръелла, куьцана кхоьлина,
Iадийна йисинчух терра.

Амма дIо ламанийн асанал
Дехьа цхьа гIала ма еца,
Бераллехь хьаьрчинчу хьасано
Ойланаш нанна тIе маса сан
Идаеш – и мара леца.

Хьомсарчу цу дагалецамийн
Айми чу озалой кIоргга,
Ненах ас марзонаш оьцу-кха,
Бартана бесни тIегIортош.

Дахаран боларх цкъа хIоккхузахь
Тилъелла, саца-кха иштта…
Ша-тIулгах хьан чуртан мокхазо
Ма ягайо-кха сан чIишталг.

Перевод на чеченский Адама Ахматукаева

* * *

Журавль, отбившийся от клина,
Курлычет мне издалека,
И в этом крике журавлином
Такая детская тоска.

Леса осенние осели
И даже съёжились совсем…
И в ожидании метелей
Как будто бы оцепенели
В какой-то сумрачной красе.

Но за понурыми холмами
Там город есть, где ждут всегда…
И можно вновь прижаться к маме,
Всю обхватив её руками,
Как в несмышлённые года.

И броситься в глубокий омут
Воспоминаний дорогих,
Припав щекой к лицу родному
Средь незнакомых лиц чужих.

И так застыть, не замечая,
Как жизнь стремительно бежит...
Как льдом мне щёку обжигает
Её надгробия гранит.