Ноч прыціхла далёка за поўнач.
Камароў надакучлівы піск...
Адзінокі, халодны і поўны,
Месяц з вечара ў небе павіс.
Краем вока цікуе на зоркі,
Што заззялі над сонным сялом,
І свой лёс, нешчаслівы і горкі,
Аздабляе адбітым святлом.