15, 01, 2016

Ружовых акуляраў цень ужо разваліў ушчэнт пляцень! Няма на што аперціся... і засталося толькі слёзы роспачы абцерці, падумаць добра, як змяніць абставіны, каб крочыць неяк ужо наперад. Шукаем разам шлях, бо выйсці нам з балота трэба неяк. Не слухайце, спадАрства, клікі крыкі! Не слухайце і стогны тых нямоглых, хто прынімае зноў паразы догмы за годнае жыццё... У багне не можа быць так вечна... і захлынуцца неўзабаве можна