Усявышні, няўдала, з высокіх нябёс
Адмераў у аршынах і ў метрах нам лёс.
З вытоку да вусця плывём чарадой,-
Хто зверху плыве, хто зусім пад вадой.
Губляем чырвонцы ў дзіравым жыцці,
Шукаем капейкі, якіх не знайсці.
Займаем чаргу на сцяжынцы ў рай,
Ды пугаю вокрык:-Назад! Месца знай!
Разлічваем, верым і ў марах жывём,
Ці сённяшнім часам, ці заўтрашнім днём.
Шукаем дарогу ў натоўпе людзей
І лічым няўдачу за пробліск надзей.
Змагаемся з ценем, не робім высноў,
Жывём у палоне нязбытнасці сноў.
Спяшаемся ў буднях сляпой мітусні,
Пужаемся праўды і верым хлусні.
Працягласць прасторы не мае мяжы
І час безупынна ўперад бяжыць...
А наша жыццё, як начная зарніца...
І свечка гарыць...А за што памаліцца?