19, 02, 2016

Сутулая спіна і погляд у падлогу... аблога, спадарства, аблога. Усюды мо, куды не ўпрэцца вока, то здрада, нейкі цень ад эківокаў. Уздоўж і поперак працятае жыццё не шчасцем, не каханння забыццём, а трэшам, кічам... нечым ўжо завельмі гідкім. Нясе ад нас саміх ужо смуродам, бо статку мерцвякоў нашто Свабода...