Настрой звычайны... Дзень будую . Пакрыху латкі стаўлю на страху я. Цячэ бо бедная. Ніяк не памяняць на новую. Не атрымаецца, шкада крыві сваёй мне бо. Не ведаю, ці дапаможа гэта...Калі залье канапу ўшчэнт мне, тады мо будзе і позна ...
Ну, а пакуль чытаю опусы. Інфа на мозг кладзецца грузам, які выходзіць думкамі пра пуза, пра страўнік, ежы патрабуе што. Мне сорамна, мне сумна, спадары... Не адчуваю гаспадыняй я сябе бо