А вясна свае крылы зялёныя
Апусціла на дрэвы, лугі.
Абрусамі* смугі* ахінёныя,
ЛЮбы*, Сэрвач, твае берагі,
Твой разліў, твае хвалі сцюдзёныя*,
І юнацтва...Акрыленасць мар...
У пралесак блакіт ўлюбёныя,
Пакаралі мы водны абшар*.
І блукалі мы соннымі ўзлескамі.
Сінь -- не змераць, гадЫ -- не злічыць!
Да канца цяпер тымі пралескамі*
Мне душэўныя раны лячыць...
абрус -- покрывало
смуга -- дымка
сцюдзёныя -- холодные
абшар -- простор
пралескі -- подснежники