Гэй , мятлюга, люты - злыдзень, адыходзь!
Цi не чуеш мо, старызна, дык пагодзь…
Бач, як сонца ярка ззяе, усiх на волю запрашае…
Цi не згодзен мо са мной?
Годзе, годзе – час не твой…
Век ты правiў спраўна, ладна…
Скажам так: прыйшоў канец…
Сакавiк на трон уладарна апусцiў вясны вянец.