Давайце ўбок адкiнем жарты,
Марыi cёньня шосты год,
Што нават дзед, (куды ён варты?…),
З унучкай ладзiць карагод!
Бывалi розныя прычыны,
Цяпер жа цэлых пяць! - Заўваж,
Дык не пранось, зяць, чарку мiма,
З С2Н5ОН !
Люблю я гэтыя спатканьнi,
Дзе ледзь вылазiш з-за стала,
- Прымiце-ж шчыра вiншаваньнi!
Заўсёды Ваш! – А.Булава.