А каб ты свайго ценю ня бачыў!
Бажба беларусаў.
Учора я згубіў свой цень і не заўважыў,
Ці то як берагам ійшоў, ці то на пляжы.
Спачатку весела было – вось гэта страта:
Згубіць свой цень! Хоць і раней губляў багата –
Пальчаткі, грошы і яшчэ дзяўчат калені…
А потым потам паплыло – а як без ценю?
Ён жа жывы, ён як душа са мной да скону,
А можа нехта яго скраў? А мо ў палоне?
Ці можа цень мой захварэў, упаў дзесь мёртвы?
Я чуў, што можна цень прадаць самому чорту?
Нервова шнырыў па дварах, шукаў употай,
Ляпіў абвесткі, абяцаў за цень банкноты…
Што не рабіў, дзе ні шукаў – ды толькі марна.
Цяпер выхожу па начах, ці калі хмарна.
Як той пугач, па цемры я лячу маркотны…
Якая ганьба цень згубіць беспаваротна!
Вентспілс, 10 сакавіка 2016.