Ворона и Лисица... в кавказском варианте

Ефим Шаулов
Варона дэрэва сыдэл
ы в рот харошы сыр ымэл.
Ы толка кушат он сабралса, –
лыса галодны паказалса,
каторы  волка  дома был
ы с ным кумыс ы водка пыл,
а  толка волк – балшой шакал, –
закуска кушат нэ давал,
хот был у ных балшой лубов,
он пажалэл кусочык плов.
Лыса был хытры абармот
ы стал варона залыват
смэшной пахабны анэкдот.
Дурной варона хахатал
да слоз ы да балшой ыкота
ы, панымаыш, выпал сыр
ыз клува.  Нэт, пардон, ыз рота!
Лыса был хытры: сыр хватал
ы в лэс дрымучы убэгал!
Варона в крык:
– Нэ интэрэсна!
Такой канэц я нэ гатова!
Спрасы у дэдушка Крылова:
далжна сначала спэть я пэсня! 
Лыса Варона атвычаыт:
– Зачэм Крылова? Он нэ знаыт,
што ты, Варон, такой дэбыл!
Другое врэмя наступыл! )))

Марал такой:
кагда какой-та абармот
звэздыт  пахабны анэкдот,
нэ слушай ы нэ смэйса многа, –
пахабнык нэ баыцца Бога:
ыму плэват на всэ грэхы, –
он стыбрыт всо... пад  хы-хы-хы! )))

http://stihi.ru/2016/06/01/120