Мой будзільнік новы – ранніх чаек енкі,
Цемра ледзь адхлыне – налятуць яны
І рагочуць п’яна за вакном маленькім:
“Падымайся, дзядзька, надзявай штаны!”
Сонная Віндава дружна паліць печы –
Аж казыча ноздры дым альховых дроў.
Закідаю звыкла торбу я за плечы,
Ды – да рэчкі пасьвіць гарадскіх кароў.
Ратушнаю плошчай, пляцам кірмашовым
Грукаюць абцасы, брукаванку гнуць…
Раніцы пагоднай вам, мае каровы,
Так карціць мне з вамі мурагу скубнуць!
Не стагніце чайкі, не шыпіце гусі:
Як завершу цалкам службу пастухом –
Тутака ж вярнуся я да Беларусі,
Дзе мае каровы, дзе мой родны дом.
2016.