Геній! геній! як далёка
Першынство тваіх асноў...
У радках віруе спёка
І не следу кайданоў!
Рым Стары, а міф ссівелы.
Кветам выганы дарог:
Геній, ты не амярцвелы
Там, дзе стогны, хібы, дрог.
І на зорнасці з Аўроры
І на тле, дзе скача плёс,
Невымерныя ўзоры
Высякае талент - лёс!..
Дні панылыя скляпенні...
А ты высі, паміж зор.
Вершадайнай моцы геній.
Слаўных думак - метэор!