Два ворона. Старинная шотландская баллада

Юрий Лифшиц
Два ворона

Старинная шотландская баллада

Я шел в раздумье среди скал.
Внезапно ворон застонал.
Другой сказал, махнув крылом:
— Где нынче мы обед найдем?

— Лежит здесь рыцарь меж берез.
Об этом знает только пес,
хозяйский сокол да жена,
собой прекрасна и умна.

— Но пес охотится в лесах,
а сокол — в синих небесах,
жена милуется с другим...
Зато мы сладко поедим.

— Ты грудь проклюнешь до костей,
я выпью синеву очей.
А этой прядью золотой
гнездо обложим мы с тобой.

— Оплакать рыцаря хотят,
но он отыщется навряд.
Лишь ветры будут вечно дуть
в его обглоданную грудь.

26-28 декабря 2016 — 9 января 2017



The Twa Corbies

As I was walking all alane,
I heard twa corbies makin a mane;
The tane unto the ither say,
«Whar sall we gang and dine the-day?»

«In ahint yon auld fail dyke,
I wot there lies a new slain knight;
And nane do ken that he lies there,
But his hawk, his hound an his lady fair».

«His hound is tae the huntin gane,
His hawk tae fetch the wild-fowl hame,
His lady’s tain anither mate,
So we may mak oor dinner swate».

«Ye’ll sit on his white hause-bane,
And I’ll pike oot his bonny blue een;
Wi ae lock o his gowden hair
We’ll theek oor nest whan it grows bare».

«Mony a one for him makes mane,
But nane sall ken whar he is gane;
Oer his white banes, whan they are bare,
The wind sall blaw for evermair».



https://www.youtube.com/watch?v=fChqXqvvmg8