Калі недзе раптоўна ў выраі птушка
Напамін напяе пра пакуты тваі,
Ты нявольна адчуеш, як бы ні была душна,
Што не каштавалі нічога яны.
Што не стоіла часу траціць дарэмна
І на твар твой прыгожы слёзы раняць.
Што патрэбна было ўсе пакуты сумленна
З задавальненнем, бяз крыўды прымаць!