Мая Родная веска.
Мой дом, сарай... Мой закутак.
Чаму ж мы, народ, дазваляем
Хадзіць не зняўшы абутак?
Па вымытай чыста падлозе
Ходзяць брыдныя ногі!
І ні хто нідзе не пачуе.
Як прасілі мы дапамогі.
Скулы абцянуты скурай.
Запалі блакітыя вочы.
І вяне, чарнне навогляд
Прыгожы вяночак дзявочы.
Няхай у багіне згіне
Чужацкі і мертвы завод.
А маей Роднай краіне.
Паклон і квітнець з года у год.