Вечаровы спіч.
спрачаецца народ, а дзе знаходзіцца пачвара, калі апрАнем зноў ружовыя да непрыліку акуляры ... Ён тут, ён побач, ён не знік, і ў ружовых акулярах яго бачна , бо нешта так заззяла і блішчыць, як у сабакі таго яйкі. А вось дарма, бо як раней не будзе. І не абыдзецца на зараз славаблуддзем. Народ навучаны бязглуздай уладай. І заўтра ён павінен даць ёй рады !