30, 03, 2017

не памяняюся... на гэтым і стаю! Рэаліі жыцця чырвонай ніткаю праз лёс я прапускаю. Дзярэ бы дратваю яна ...ды на кавалкі... мары... А я дагэтуль іх складаю і складаю. Такі вось неразумны падыход. .. Сядзіш у багне, у бездані, у балоце, а палятаць усё-раўно ахвота . І палячу! Такім , як я , пашчасціць! Мы марым, бо не ўмеем красці