***

Біся вечнасць з чорным ценем чутак, зайздрасці, хлусні,
Што пячаткай па ўсім целе, па ўсім лёсе праляглі,
Кожны тыкне ў бок слабы, галавой у лайно макне,
Каб усім здавацца правым, слабасць у табе знайдзе.

Ды прыдумае мянушку, пасмяяцца пры людзях,
Нібы ты яго звярушка, а ён чысты дыямант.
Зглузду з’ездзеш з гэтым светам, дзе ў статку начале
Стаіць моцная жывёла без мазгоў у галаве.