напрыканцы святога дня якісьцім сумам мне паветра набрыняла. Вясёлых і шчаслівых твараў ... і няма...А як бы і чакалася. Наўкол як быццам гора ў людзей , крыхУ надзеі, ледзь я бачу дзею ... задумаўся народ, што будзе тут далЕй, ну, а пакуль на ўслончыкі , у чырвоных цёмненькіх кутках пасеў. Гарыць - чадзіць танюсенькая свечка, хтось моліцца , глядзіць на свет праз вечка ... Пакуль астатнія ядзяць яйцо, пірог і п'юць гарэлку ...
Усё шчыра святарам асвечана ...