Жыццё – як расінка світальнай пары,
што ціха цяжэе, буйнеючы звыкла.
А сонца дыхне цеплынёю згары –
драбнее, лягчэе, марнее – і знікне.
Хоць, можа б, хацела вісець на траве,
бясконца на ветрыку ўдзень калыхацца.
Не страціць сябе яна і ў сіняве,
адкуль ёй удасца з дажджамі вяртацца.
Жыццё, як расінка, працягне свой шлях,
калі існавала з нябёсамі ў згодзе.
Душа пакружляе, як лёгенькі птах,
і шчылінку ў вечнасці ўсе ж такі знойдзе.
Life is like a dewdrop,
That’s quietly growing.
But when the sun warms it,
The dewdrop gets small,
It lighter and lighter becomes and is gone.
It might be that dewdrop wants to live in the grass
And sway in the breeze, where it earlier was.
It won’t disappear in curtains of rain, it’ll return
It has the power to be reborn.
Life, like this dewdrop, will be on its way
If it the heaven’s laws obeys.
The soul like a small bird goes round in the sky
In search of eternity, refusing to die.