Спасцiжэннi

Виктор Шатило
Мне мiж хiмеры
Твае прыгожыя манеры -
Iльды...
Вады.
Iрысы -
Ты!

Мне ў цiшы памяць,
Роем, нiбы вiруе роем замець, -
Дары
Зары.
Iмчаць -
Бяры!..

I бачу я: таемнасць!
Дасціпнасць; чую ўзаемнасць.
Далонь.
Дзе скронь.
Агнямi
Конь...

А рукi... дрог?
Хутчэй, задумкі, ярчэй бярог, -
Натхнiла
Мiла!
Спасцiгнутая
С і л а!