Асляпляльна з бляскам,
Вечарэла ў сем.
Вулiц цемра пляскам
Бы фiранцы дзень.
Зацiхалi гукi
Жыццяў у слабадзе.
I блудзiлi рукi
Невядома дзе.
Людзi - манекены,
Ды сляпая жарсць
У сусвет iмкнецца
I хоча iх дадаць,
Каб пад даланёю
Слухаць, як пяе
Праз уцёк пагоня,
З ласкавасцi тае.
Пачуццё свабодзе -
Гэта без рыўка
Конь iрве аброцце
З цугляў да вяршка.
1949
(1890~1960)