бел.
Дробны дожджык церушыць
На смарагдавую ніву
Мокры, шэры, але сьціплы
Не губляе сваёй сiлы
І сыходзіць надалей,
Шпацыруе , шпацыруе ,
то павольна то хутчэй.
Справа была ў вячорак
Сонца з плота выглядае
Цэлы дзень недзе хавалась
Так вядома спаць лягае
Бачу бурбалкi па лужах
Панадулi жываты
Бо блiшчать i нерухомы
Залатыя кавуны.