На вершы не стае ўжо моцы... Мо год таму яшчэ пісала я апошні. Так здоўжыліся дні мне ў краіне, што сны магу пераказаць я толькі слынныя. Іх снім мы тут праз аднаго, спадарства. Наяве ўсё яшчэ ўчорашняе бл@дства. Мо і горш яшчэ на сёння будзе... І колькі ж маем мы цярпець казюрак тых у студні... Каб выпіць чыстай, незабруджанай вады, павінны сіты мець з драбнюткай дзіркаю. Яшчэ і тоўсты -тоўсты бінт ... Каб не атруціцца