Анамнынъ козьлери — сынъырсыз бир денъиз,
Мас-мавы ве терен, икметли ве темиз.
Санки бар тюбюнде къыйметли инджилер,
Бир гизли ве гузель, уфачыкъ улькелер.
Анамнынъ юреги — бу буллюр бир фильджан,
Эр заман раатсыз, ер тапалмагъан джан.
Шефкъатлы, сабырлы эм севгинен толу,
Самимий, аджайип, муляйим ве ойлу.
Анамнынъ сёзлери юрекни тынчлата,
Къырылгъан дюньямны, гонълюмни яшата.
Анамнынъ сёзлери — бу буюк ихтиядж.
Агърыдан, кедерден тюзеткен бир илядж.
Анамнынъ дуасы белядан къорчалай,
Мелек къанатынен мени къучакълай.
Гъурбетте ве сонъсуз ёлларда джоюлмам,
Элемден, асреттен — бир шейден ёрулмам!
Январь, 2007 с.