Мен – дагъдаки акъкъан бир темиз чокъракъ,
Эм де ёл бою оськен бакъаяпракъ,
Де къыш кунеши, де баарь аязы,
Сатырлар устюнде къырылгъан язы.
Мен – эбедий инкъиляп ве оюнджы,
Саибсиз кольге ве джоюлгъан ёлджу,
Атеш пюскюрем, шемшеклер ягъдырам,
Серт такъдир юзюне шамар яндырам.
Мен – саф севги иле толгъан пиала,
Коклерде учкъан къанатсыз чагъала,
Токъталмай айлангъан эски дегирмен,
Чёльде чапкъан бир оксюз къорай да – мен!
Ельнинъ къучагъында эскен чепель куль,
Сувукъ кузьде чечек ачкъан назик гуль,
Думанлы ёлда кедерден эгильген,
Амма йыкъылмагъан айдут – бу да мен!
Декабрь, 2014 с.